Lynette Scavo - dyskusja o postaci

Mikołajek

Nie bo ja nie przeglądałem odcinków w necie ale tylko czytałem ich fabułę ze strony [link widoczny dla zalogowanych]

Wracając do tematu:
Bardzo odważna kobieta, szczera do bólu i przy tym bardzo oddana rodzinie, co udowadniała wielokrotnie.

Arno

Niestety oglądając 3 sezon, muszę stwierdzić, że w piątym z Lynette także zrobili trochę ciepłe kluchy. Może teraz ma zupełnie inny okres w życiu...ale jak dla mnie straciła odrobinę tej swojej energii...tej pewności siebie...jednak Felicity w piątym sezonie miała odrobinę mniejsze pole do podpisu w scenach dramatycznych niż w sezonie trzecim...chodzi mi o scenę kłótni Ricka i Lyn i scenę w łazience nad wanną gdy wróciła z restauracji [obie z 3x21]...w każdym razie...liczę na to, że w szóstym sezonie dadzą się jej jeszcze bardziej wykazać...i dzięki tej ciąży, którą będzie ciężko znosić zobaczymy wiele fajnych scen z udziałem Felicity...tymbardziej, że wszystko będzie Lyn drażnić... może nie dramatycznych, ale komediowych będzie pełno...musi być...liczę na twórców.

Aha i po raz kolejny dochodzę do wniosku, że to moja ulubiona Desperatka...w końcu kiedyś miałem inny nick - i chyba wiadomo czemu? Cool

Zaraz za nią CHYBA Bree...ciężko tak wybierać.

Val

Lynette to typowa gospodyni domowa, podobnie jak Bree, z tym, ze tamta jest zorganizowana i poważna, zaś ta nieułożona i zwariowana. Myślę, że gdyby Bree miała rodzinę Lynette, to jej rozwydrzone dzieci, chodziłyby jak zegarki, a Lynette brakuje zdecydowania, przez co wchodzą jej one na głowę [przenośnie i dosłownie].

emmm

współczuję trochę jej postaci, tyle dzieciaków, dom mąż na głowie... podobała mi się akcja jak flirtowała z kolesiem w ich pizzeri:D jestem ciekawa co będzie z tą kolejną ciążą. bardzo by mnie zaskoczyło gdyby usunęła.

ewab666

a ja nie lubię lynette- to dzieciorób, z męża zrobiłą papucia, nie lubi zwierząt i w ogóle nie przypadła mi do gustu, poza tym jest jak dla mie najbrzydsza desperatką Smile

Pykaa ^

W ogóle sie z toba nie zgadzam .. Lynn jest świetna . i bardzo uczciwa wobec innych .
jest .. hmm .. jakby to określić - kochana <3 . Wink

motylinek

Ta postac to szczerze podziwiam.Zdecydowanie silna,twarda jak trzeba,zorganizowana,twrado obstaje przy swoim...ech dlugo by wymieniac.Podziwiam za sile charakteru,organizacje w domu a do tego jeszcze praca bez ktorej nie umie zyc;)Oddana rodzinie i przyjaciolom co udowodnila tez juz nie jeden raz.

karynka86

Mysle ze postac Lynette jest najwiekszym wyzwaniem aktorskim (w porownaniu do pozostalych desperatek). Odnosze wrazenie ze Lynette przechodzi najwieksze tragedie zyciowe, a Felicity Huffman widowiskowo radzi sobie z ta rola!

dawcio930

No jasne, nie bez powodu Felicity była nominowana do Oscara - jest najbardziej doświadczoną aktorką z całej obsady DH...

Gabriel

ta postac moim zdaniem jest rozwazna, dojżała, ta postac jest mi obojetna nie wiem czemu, bardziej lubie te szalone:D

V.

Uwielbiam ją.
W moim rankingu Lynette Scavo ma drugie miejsce, zaraz po Mayfairowej.
Za co? Za siłę, pewność siebie, inteligencję. Za przebiegłość i to, w jaki sposób 'tresuje' swojego męża. Za to, że jest strasznie głęboką, złożoną, interesującą i - co najważniejsze - wiarygodną postacią. Wiele osób może uważać ją za nudną, ale ja kobitkę po prostu kocham.
Podoba mi się to, że jest odważna i zdolna do walki o rodzinę za wszelką cenę. Może nie jest idealną matką, ale kto by było przy takiej ilości dzieci? To bardzo dobrze, że nie jest przesadnie ciepłokluchowata, to czyni jej charakter ciekawszym. Do tego zdarza jej się zabawić ironią i sarkazmem, a takie postacie zawsze będą miały u mnie pierwsze miejsce. No i znów w grę wchodzi, czasem, teoria machiavelistyczna ('Cel uświęca środki' jakby ktoś nie wiedział). Strasznie podobają mi się sposoby, przy pomocy jakich Lynette dąży do wyznaczonego sobie celu. Wystarczy przypomniec sobie kolację, podczas której Lynn i Tom walczyli o posadę, albo to, jak wyperswadowała mężowi operację plastyczną. Toż to świetne było *.*
Do tego wszystkiego Felicity Huffman jest boską, wspaniale wyrażającą emocje aktorką. Jedną z najlepszych, jeżeli nie najlepszą w DH. Kocham ją.
Jedne 'ale', które mam do tej postaci, to to, że czasem wydaje się zbyt wyidealizowana... Nie ma zbyt wiele wpadek (ale takich drobnych, nie mówie tu o wielkich, poruszających, niezależnych od niej tragediach), a jej wątki sa zazwyczaj z tych powazniejszych, bardziej poruszających, niż zabawnych. Mimo to, kocham ją Wink

Jej postać budzi we mnie naprawdę wiele emocji, imponuje mi.
Ulubione sceny?
Na pewno ta, w której przyznała się do choroby i potem ta, gdy dowiedziała się o swoim wyzdrowieniu. Poza tym świetna scena, gdy poszła do Bree po spluwę

Jak już wspominałam, walka z Tomem o posadkę, scena, w której dowiaduje się o ciąży, zniechęcenie współpracownika do wyjazdu, zniechęcenia Toma do operacji plastycznej, impreza u Sus, na którą przyszła nacpana, walka z Katherine o 'objęcie rządów na ulicy' (dwie moje ulubione postacie w akcji, czy może być coś lepszego?)... Mogłabym wiele wymieniać. Lynette jest po prostu boska. I bardziej skomplikowana, niż mogłoby się wydawać.

M.K

Podpisuje się rękami i nogami pod tym co napisałaś V.(a raczej nad większą częścią) Uwielbiam po prostu Lynette. Zdecydowane moja ulubiona desperatka. Natomiast co do Twojego ale, to trzeba też zauważyć, że w tym serialu wszystkie postacie są trochę przerysowane i w pewnych momentach wyidealizowane. Mnie osobiście nigdy to się nie rzuciło w oczy, a czasami nawet myślałam sobie o niej, że jest zimna suka. Bo, no cóż, wszystko co robiła, robiła dla swoich dzieci, co jest bardzo szczytne, jednak biorąc pod uwagę że była w stanie kłamać i oszukiwać, żeby uratować męża czy dziecko przed konsekwencjami, nie będąc pewna ich niewinności nie jest raczej dobrym czynem i raczej nie czynem idealnego człowieka, bo taki dążyłby do sprawiedliwości. Tak samo sytuacja z Rick`em. Co prawda Lynn kontrolowała sytuację i kiedy ten wyznał jej swoje uczucia natychmiast go zwolniła, ale czysto hipotetycznie, gdyby flirtowali ze sobą trochę dłużej, a Tom nadal zachowywałby się jak skończony palant, to nie wiem czy nie skończyłoby się w łóżku. Także z tym wyidealizowaniem to nie wiem do końca, chociaż w porównaniu z pozostałymi paniami to może i faktycznie.
Co do tego że jest złą matką, też nie do końca się zgodzę. Jest normalną matką, która ma na wychowaniu 4 dzieciaków, z czego dwójka to istne małe szatanki. Przy okazji, że nie chce być swoich dzieci, po przeżyciach z dzieciństwa, ma jeszcze bardziej pod górkę, ale jak widać, nawet nieźle sobie radzi Smile

. Może czasami ma trochę "niekonwencjonalne" metody działania, ale no cóż, trzeba sobie w życiu radzić. W porównaniu z innymi matkami Lynette wychodzi obronną ręką. Była nawet kiedyś taka scena kiedy Susan patrzy na Lynn uganiającą się za dzieciakami, a w tle M.A mówi o wzroku jaki posyłają rodzice grzecznych dzieci, rodzicom tych niegrzecznych. Faktem jest że jak sobie wychowasz, tak masz, ale czy to że Julie była taka grzeczna, dlatego że Susan wychowywała ją? Bo mnie zawsze zdawało się że to Julie w pewnym stopniu matkuje Susan Mr. Green

. Bree: niby wychowała sobie idealne dzieci, tresując ich od małego (scena, kiedy każe Adrew`owi przeprosić M.A za kradzież żaby z jej ogródka), a później okazuje się że A. to gej (ja osobiście nie mam nic do nich, jednak Bree na początku było to widocznie nie w smak), a Danielle zaszła w ciąże, zrzekła się dziecka, a później ci co oglądali dalsze sezony wiedzą. Dzieci Gaby również nie grzeszą dobrym wychowaniem, tyle, że są dziewczynkami i nie biją się i robią sajgon, ale za to pyskują Gaby. Na WL nie było nigdy idealnych dzieci i idealnych matek, zresztą tak jak w normalnym życiu, ale pewne jest że każda z nich chciała jak najlepiej.
Co do samej Lynn to najbardziej podziwiam ją za jej siłę i spryt. Cała walka z nowotworem i wywalanie Toma z sali, niechęć co do mówienia przyjaciółkom o chorobie (sama zresztą tak bym zrobiła), poświęcenie dobrze rozwijającej się kariery dla dzieci, później dla męża, uwielbiam ją Wink

. Może i miała najwięcej takich dramatycznych sytuacji, np. tornado i genialny odcinek po, czy nowotwór, ale Flicka udźwignęła tę rolę i sama obecnie nie wyobrażam sobie, żeby to np. inna desperatka była chora, czy żeby rodzinę innej pogrzebało tornado.
Jeszcze warto wspomnieć o małżeństwie, bo widzę że wszędzie tylko jest że go zkapciowała. Jak w pewnym odcinku powiedziała: nie może być dwóch dobrych ludzi. Musi być dobry i zły, Tak tutaj to że ona rządzi nie jest jej winą, ale winą ich charakterów. Ona silna, bezkompromisowa, myśląca życiowo, zawzięta i pewna siebie. On spokojny, romantyczny, trochę zagubiony, pragnący być lubiany. Tak się dobrali i tyle. Zresztą ich charaktery w pewnien sposób odbiły się na charakterach dzieci: Preston i Porter są pewni siebie, przebojowi (co raczej podpisuje pod Lynn), natomiast Parker jest takim raczej cichym i mało przebojowym chłopakiem, który przypomina mi chłopca ze szkolnej orkiestry Smile

. I tak, Tom jest pod pantoflem, ale kiedy chciał biec za marzeniami, zaryzykowali i otworzyli pizzerie, *kiedy się znudził, kiedy po kopnięciu przez prąd, nagle Tom postanawia sprzedać knajpe i wyjechać w roczną podróż dookoła USA Lynette stopuje, bo myśli realnie* I tak jak powiedział Tom, że kocha go tak mocno, że próbuje obronić przed porażką.

Miało być krótko i zwięźle i niepoplatanie, ale wyszło jak zawsze rozwlekle i zagmatwanie Mr. Green

Glamis

No dobra, uznałam, że wypada się wypowiedzieć, o TAKIEJ postaci, jak Lynnette Scavo, skoro wyraziłam już swoją opinię o postaciach TAKICH, jak Victor Lang, czy Danielle Van de Kamp.
Za co kocham Lynn?
Za wiele, wiele rzeczy. Po pierwsze, jej charakter. Jej niesamowita osobowość. Siła, która w niektórych scenach z niej promienieje. A z drugiej strony wrażliwość. Bardzo żadko okazywana, ale jednak. Niesamowita dobroć, szlachetność i... Dobra, zaraz zacznę lać wodę.
Kiedy Lynette odkryła przed światem swoje słabości? Niewiele razy, ale jednak. Gdy już nie mogła znieść z dziecmi w domu, w koszmarnym hałasie, pozbawiona leków od których się uzależniła. Matko, jak mi tej kobiety było wówczas szkoda!
Kiedy okazało się, że jest osobą wrażlwią? Najbardziej utrwaliła mi się scena z czwartego sezonu, gdy Lynn walczyła ze zawierzakiem plądrującym jej ogród, zwierzakiem tak naprawdę symbolizującym jej nowotwór. I gdy dowiedziała się, że jest zdrowa, usiadła i zaczęła przpraszać zwierzę, które zdążyło z jej ręki zginąć.
Dobroć? Kiedy jej cudowne siostrzyczki przybyły i zaczeły się wykłócać, że żadna z nich nie przyjmie Stelli pod swój dach. Lynn, choć również miała do matki ogromny, słuszny żal, stanęła, że tak powiem, po jej stronie i kazała się siotruniom wynosić. Dla mnie, to była scena symbolizująca fakt, że Lynette przebaczyła matce.
Lynette Scavo wie, co jest słuszne. I to jest kolejna rzecz za którą ją uwielbiam. Sytuacja z Rickiem jest tego najlepszym odzwierciedleniem. Lynn się zakochała, zakochała się w człowieku, przy którym znów była młoda, piękna, seksowna, doceniona. Mogła przy nim zapomnieć o rzeczywistości, o mężu, który leżał niemal sparaliżowany, o czwórce dzieci, wyjątkowo nieznośnych dzieci, o nawale obowiązków. Skończyło się szybciej niż się zaczęło, i przynam szczerze, że scena podczas której Lynn odkręca w łazience wodę, słucha jak Tom opowiada, jak to teraz będzie cudownie, bo wróci do pracy, i ona płacze, jest sceną, w której najbardziej w świecie jej współczułam. Bo choć wciąż kochała Toma, to pokochała też Ricka. Ten wątek pokazuje, że Lynn, choć twarda, jest naprawdę zwykłym, słabym człowiekiem i nie ma wpływu na to, kogo nagle jej serce obdarzy uczuciem. Właśnie ta sytuacja najbardziej ją odsłania jako kobietę, kobietę spragnioną uznania, wcześniej już wymienionego bycia przez kogoś docenioną, pragnącą miłości, może troszkę innej niż ta, którą darzył ją Tom, wcale nie piękniejszej, ale bez wątpienia świeższej. Ale mimo tego wszystkiego, Lynette Scavo nie dopuściła nawet do tego, by rozwinął się jakikolwiek romans, nie mówiąc już o porzuceniu Toma, czy rodziny. Inna kobieta może wdałaby się romans z Rickiem, rozwiodła z Tomem, jakoś prawnie rozwiązałaby sytuację z dziećmi. Ale nie Lynette, która zawsze stawia dobro rodziny nad swoje. I tu tkwi jej heroizm, bo choć nie chciała mieć dzieci, co wielokrotnie podkreślała, to gdy już je pokochała, była gotowa własne szczęście poświęcić na rzecz ich szczęścia.
Oczywiście, potem okazało się, że jak nigdy będzie potrzebować wsparcia Toma.
Żałowałam jej wtedy, gdy zamieszkała z nimi Kayla i zaczęły się z nią problemy. Gdy choć Lynette się starała, córka Toma po prostu nie dała jej szansy na to, aby ją pokochać. Mimo tego, że Lynn była na to gotowa. Sytuacja skończyła się fatalnie, ale widać w niej było ogromną miłość, którą Lynette darzy Toma. Uwielbiam ich małżeństwo, tak niesamowicie trwałe i pełne miłości!
Zawsze trzymają się razem, gdy uderza wicher upadają, ale nie puszczają się nawzajem i razem się podnoszą, aby stawić czoła kolejnym burzom, wichrom i tym podobnym. Są dla mnie wzorem małżeństwa, które nie kłóci się chyba w żaden sposób z wyznawanymi przeze mnie wartościami i które jest naprawdę godne podziwu.
Plotki pojawiające się przed szóstym sezonem, jakoby Lynn miała dokonać aborcji/roważać aborcję wydają mi się absurdalne, totanie niedorzeczne. Nie, nie Lynette, nigdy. Nawet jeśli zdała sobie sprawę z tego, że z kolejną dwójką dzieci będzie jej jeszcze ciężej, to nigdy, przenigdy, nie posunęłaby się do czegoś takiego. Jak mówiłam, NIE LYNETTE.
Oczywiście, nie byłoby Lynette Scavo bez Felicity Huffman, która według mnie, jest najlepszą aktorką w serialu. W Bangu wspięła się na wyżyny swoich aktorskich możliwości, i wierzę, że będzie się coraz bardziej rozwijać.
A'propos Banga, to ten odcinek oczywiście należał do Lynette i pokazał z najleszpej strony. Jej niesamowita odwaga w starciu z Carolyn po prostu wbiła mnie w krzesło. "NO, I WILL NOT SHUT UP!". W tejże chwili zawsze zamiera mi dech i lecą pierwsze łzy. U cholery, Lynette jest GENIALNĄ, GENIALNĄ postacią! I teraz kiedy się tak na jej temat rozpisuję, zaczynam się zastanawiać, czy to jednk ona nie jest moją ulubioną desperatką? Jednego jestem pewna. Jest bardzo, bardzo dobrym człowiekiem.
Wiecie co mi wpadło do głowy? W polskich serialach, aby życie bohatera było ciekawe, musi on zdradzać swego współmałżonka, rozwodzić się, znajdywać nowych partnerów. A Lynn? Jej wątki były ciekawe, nawet wtedy, gdy była totalnie zdesperowaną kurą domową, której życie obracało się jedynie wśród dzieci. Jej historia pokazuje, że tak naprawdę życie zwykłej jednostki potrafi być niesamowicie porywające i ciekawe! Nie trzeba jakichś cudów na kiju, aby daną postacią zainteresować

Ta postać ma niesamowitą głębię, jest wielowymiarowa, i jak ktoś już wcześniej wspomniał - realna. Nie zdziwiłabym się, gdyby gdzieś tam, hen daleko (a może nie aż tak daleko?) żyła sobie taka Lynette Scavo. Cicha desperatka, a wręcz - cicha bohaterka.

Mikołajek · Wysłany: Nie 23:09, 21 Mar 2010 Temat postu:

Nattie